Ticker

6/recent/ticker-posts

Header Ads Widget

SHAHIHKAH KISAH IMAM AHMAD DAN TUKANG ROTI?

Di terjemahkan oleh Abu Haitsam Fakhri :

Bismillah,

 
Ahmad bin Hanbal dan tukang roti Imam Ahmad bin Hanbal singgah di sebuah kota asing yang penduduknya tidak mengenalnya.

Kemudian Imam Ahmad bin Hanbal pergi ke sebuah masjid untuk tidur di dalamnya setelah ia merasakan kelelahan yang luar biasa .

Dan ketika penjaga masjid itu melihat Imam Ahmad bin Hanbal di masjid, dia menolak untuk mengizinkannya tidur di dalamnya.

Imam Ahmad berkata kepada penjaga, bahwa : “saya hanya akan tidur di tempat kedua telapak kaki saya”. Maka Imam Ahmad pun tidur di tempat kedua telapak kakinya.

Lalu si penjaga itu tidak tinggal diam melainkan dia menarik Imam Ahmad, dan membawanya keluar dari masjid.

Sementara Imam Ahmad adalah seorang lelaki tua yang nampak berwibawa, yang nampak pada dirinya ciri-ciri orang yang zuhud dan bertakwa. Sehingga ketika ada seorang tukang bikin roti melihat Imam Ahmad di luar masjid ditengah jalan, dia menawarkannya pergi bersamanya untuk tidur dengannya di rumahnya .

Maka Imam Ahmad pergi ke rumah si pembuat roti.

Dan sudah menjadi kebiasaan si pembuat roti ber istighfaar kepada Allah sambil dia menguleni adonan roti dan memanggangnya.

Dan ketika Imam Ahmad melihat kegigihan dan mudaawamahnya pembuat roti dalam ber istighfaar , maka ia bertanya apakah dengan banyak beristighfar itu ia telah mendapatkan buahnya ?

Tukang roti menjawab : Ya, demi Allah , tidaklah aku berdoa kepada Allah sebuah doa kecuali Allah mengabulkan doaku , kecuali satu doa yang belum terkabulkan “.

Maka Imam Ahmad bertanya kepadanya: Doa apakah itu yang terkabulkan untuk Anda?

Tukang roti berkata: “ Berdoa kepada Allah agar Dia memperlihatkan padaku Imam Ahmad bin Hanbal “ .

Maka imam berkata kepadanya: “ Saya lah Ahmad bin Hanbal, dan demi Allah , saya telah ditarik dan digiring kepada Anda “.

SELESAI

Tetapi cerita ini tidak shahih alias PALSU dari Imam Ahmad. bin Hanbal

TEXS arabnya :

أحمد بن حنبل والخباز نزل الإمام أحمد بن حنبل في مدينةٍ غريبةٍ لا يعرفه سكّانها، ثم ذهب الإمام أحمد بن حنبل إلى مسجدٍ لينام فيه بعد أن بلغ منه التعب مبلغاً عظيماً، وعندما رأى الحارس الإمام أحمد بن حنبل في المسجد رفض أن يسمح له بالنوم فيه، فقال الإمام أحمد للحارس: سوف أنام عند موضع قدمي فقط، ونام الإمام أحمد عند موضع قدمه، فما كان الحارس إلا أن قام بسحب الإمام أحمد، وأخرجه من المسجد، وكان الإمام أحمد شيخاً ذا هيبةٍ، تظهر عليه ملامح الزهد والورع، فرأى خبازٌ الإمام أحمد وهو خارج المسجد في قارعة الطريق، فعرض عليه أن يذهب معه لينام عنده في داره، فذهب الإمام أحمد إلى بيت الخباز، وكان من عادة الخباز أن يستغفر الله وهو يقوم بعجن العجين وخبزه، ولمّا لاحظ الإمام أحمد مداومة الخباز على الاستغفار، سأله إن كان قد وجد لكثرة الاستغفار ثمرة؟ فأجابه الخباز: نعم، والله ما دعوت الله دعوة إلا استجاب لي ما عدا دعوة واحدة، فسأله الإمام أحمد: وما هذه الدعوة التي لم تُستجب لك؟ فقال الخباز: دعوة الله أن يُريني الإمام أحمد بن حنبل، فقال الإمام له: أنا أحمد بن حنبل، والله إني جُررت إليك جرّاً، ولكن هذه القصة لا تصح عن الإمام أحمد بن حنبل.


Sumber :

  • اطّلع عليه بتاريخ 5-5-2019. بتصرّف. ↑ "مدى صحة قصة الخباز والإمام أحمد"، www.islamweb.net، 2008-2-12،
  • اطّلع عليه بتاريخ 6-5-2019. بتصرّف. ↑ نبيل جلهوم، "الإستغفار ... فَتْحُ ربّانىُ"، www.saaid.net، اطّلع عليه بتاريخ 6-5-2019. بتصرّف.

KISAH LAIN : IMAM AHMAD DAN ISHAQ BIN RAAHAWAYH

Di terjemahkan oleh Abu Haitsam Fakhri :

Bismillah,

Imam Ibnu al-Jawzi dalam bukunya Manaqib al-Imam Ahmad dan Ibn al-Najjaar dalam bukunya “ذيل تاريخ بغداد” :

Kisah serupa diceritakan dari Imam Ahmad, yaitu ;

Imam Ahmad bin Hanbal ketika dia dibebaskan dari penjara dalam kasus tragedi mihnah tentang al-Quran adalah makhluk , dia khawatir datang kepadanya Ishak bin Raahawayh, maka Imam Ahmad segera pergi safar menuju kepadanya.

Dan ketika ketika dia tiba di kota “ar-Rayy”, dia masuk sebuah masjid yang ada di sana , dan saat itu hujan turun sangat deras sekali .

Dan ketika malam tiba, dikatakan kepada Imam Ahmad : “ Keluar lah , karena kami ingin menutup masjid “.

Imam Ahmad berkata kepada mereka : “ Ini masjid Allah, dan saya Abdullah “.

Lalu dikatakan padanya : “ Pilih salah satu diantara dua , mana yang lebih kamu cintai : anda keluar dari masjid atau Anda diseret dengan kaki anda ?”

Imam Ahmad berkata : “ Salaam “.

Dan dia keluar dari masjid dan langit turun hujan, guntur, dan kilat, dan dia tidak tahu mau ke mana dia menuju.

Tiba-tiba ada seorang pria keluar dari rumahnya, dan berkata kepada imam : “ Aduuh ini orang , anda mau kemana pada saat-saat seperti ini?

Imam Ahmad berkata: Saya tidak tahu kemana saya mau pergi ?

Maka dia berkata kepada saya: “ Masuk lah “ .

Lalu dia menyuruh saya masuk ke rumahnya, dan dia memberi saya pakaian kering, dan saya menanggalkan pakaian saya, dan saya berwudhu untuk sholat.

Kemudian mereka menawari saya makanan, dan berkata kepada saya : “ Makanlah!”.

Lalu saya pun makan bersama mereka, kemudian pemilik rumah bertanya kepadanya : “ Dari mana Anda berasal?”.

Imam Ahmad berkata: “ Saya dari Bagdad”.

Maka pemilik rumah berkata kepadanya : “ Apakah Anda mengenal seorang pria bernama Ahmad bin Hanbal?” .

Imam Ahmad berkata: “ Saya Ahmad bin Hanbal “.

Pemilik rumah berkata kepadanya : “ Saya Ishaq bin Rahwayh”.

Kisah ini juga disebutkan oleh Imam Al-Dhahabi dalam kitabnya “سير أعلام النبلاء”, dan kisah itu dinilai PALSU atau DUSTA .

Texs Arabnya :

وقد أورد كلٌ من الإمام ابن الجوزي في كتابه مناقب الإمام أحمد، وابن النجار في كتابه ذيل تاريخ بغداد؛ قصةً مشابهة رويت عن الإمام أحمد، وهي؛


إن الإمام أحمد بن حنبل لمّا أُطلق سراحه من محنة خلق القرآن، خشي أن يأتي إليه إسحاق بن راهويه، فرحل الإمام أحمد إليه، ولما بلغ مدينةً تسمى الرَّيّ، دخل في مسجدٍ فيها، وكانت السماء تمطر مطراً شديداً،


ولمّا حلَّ الليل قيل للإمام أحمد: اخرج فإننا نريد أن نغلق المسجد، فقال لهم الإمام أحمد: هذا مسجد الله، وأنا عبد الله، فقيل له: أيهما أحبُّ إليك أن تخرج من المسجد أو أن تُجرَّ برجلك؟


فقال الإمام أحمد: سلاماً، وخرج من المسجد والسماء فيها مطرٌ، ورعدٌ، وبرق، ولم يكن يدري إلى أين يتوجّه، فإذا رجلٌ قد خرج من داره، وقال للإمام: يا هذا، أين تمرُّ في هذا الوقت؟

فقال الإمام أحمد: لا أدري أين أمر، فقال لي: ادخل، وأدخلني داره، وأعطاني ثياباً جافة، ونزعت عني ثيابي، وتوضأت للصلاة، ثم قدّموا لي طعاماً، وقالوا لي: كُل، فأكلت معهم، ثم سأله صاحب البيت: من أين أنت؟ فقال الإمام أحمد: أنا من بغداد، فقال له صاحب البيت: تعرف رجلاً يُقال له أحمد بن حنبل؟ فقال الإمام أحمد: أنا أحمد بن حنبل، فقال له صاحب البيت: وأنا إسحاق بن راهويه.

وقد أورد هذه القصة أيضاً الإمام الذهبي في كتابه سير أعلام النبلاء وحكم على القصة بأنها موضوعة؛ أي مكذوبة


SUMBER :

  • محمد الذهبي (1985)، سير أعلام النبلاء (الطبعة الثالثة)، بيروت: مؤسسة الرسالة، صفحة 321-322، جزء 11. بتصرّف.
  • عبدالرحمن الجوزي (1409)، مناقب الإمام أحمد (الطبعة الثانية)، الجيزة: دار هجر، صفحة 512. بتصرّف.
  • لابن النجار (1417)، تاريخ بغداد وذيوله (الطبعة الأولى)، بيروت: دار الكتب العلمية، صفحة 81-82، جزء 17. بتصرّف.


Posting Komentar

0 Komentar